Ik ga jullie vertellen
over de voorstelling van Boy 7 die laatst door heel Nederland gegeven is. Ik
vond het verhaal van Boy 7 erg bijzonder en toen ik hoorde dat er
een voorstelling zou komen wilde ik er direct naartoe. De voorstelling
deed niet onder aan mijn verwachtingen en daarom wilde ik jullie er graag
wat over vertellen.
De theatervoorstelling
van Boy 7 is erg indrukwekkend en onvoorspelbaar, zelfs als je het boek al
kent. De voorstelling lijkt erg op het boek. Er zijn zinnen letterlijk uit het
boek overgenomen en er zijn geen scènes bij verzonnen, maar je schrok toch bij
elk spannend stukje omdat het overtuigend gespeeld was. Het boek is ook verfilmd en die heb ik ook gekeken. De film heeft weer een
hele eigen stijl, doordat het verder van het oorspronkelijke verhaal afwijkt. Dat merk je doordat ze zelfbedachte scènes in de film hebben
verwerkt. Ik vind dit op sommige momenten erg verwarrend. Je krijgt namelijk
steeds een ander blik op het originele verhaal, wat ook wel weer goed kan zijn. Omdat je
dan anders gaat nadenken over de gebeurtenissen.De voorstelling begon met een liedje over het verhaal, bestaand uit enge stemmen en mensen in gekke witte pakken. Het eerste nummer is eigenlijk een korte samenvatting van het verhaal dus je weet vanaf het eerste moment waar het verhaal over gaat.
Het verhaal
Het verhaal begint al
meteen spannend. Een jongen van rond de 17 jaar wordt wakker op een
grasvlakte, hij weet niets meer. Hij is alleen en heeft alleen een rugzak, met
daarin een telefoon. Als hij de telefoon aanzet staat er een mapje genaamd “EERST”. Het mapje bevat een filmpje waarin een jongen zegt: “Wat er ook gebeurt bel in
geen geval de politie!” en hij weet dat hij de jongen uit het filmpje is…..
Boy 7 (zijn echte naam is Sam) gaat samen met
een meisje die hem redde uit die snikhete grasvlakte zoeken naar zijn verleden,
wat er gebeurd is, hoe hij zijn herinneringen kwijt raakte. Hij durft niemand
te vertrouwen en hij komt langzaam achter de verschrikkelijke waarheid.
De voorstelling
Ik was naar het toneelstuk in Gouda geweest. Ik
kwam binnen in de een grote zaal, waar het toneelstuk opgevoerd zou worden. Het
enige dat op het podium lag was een berg zand. De lichten gingen langzaam uit
en er klonk harde muziek. Mensen in witte pakken kwamen op en zongen met
robotstemmen. We kregen een goede introductie die veel indruk maakte.De muziek maakte de voorstelling erg spannend, dat kwam doordat er steeds mensen in witte pakken opkwamen en doordat de stemmen niet menselijk waren. Er werd gezongen om het verhaal nog duidelijker te maken. Alleen kon je de spelers niet altijd verstaan omdat ze niet hard genoeg praatten, dat vond ik wel erg jammer.
Een jongen komt op, geheel in het zwart gekleed
en op zijn shirt staat in grote letters, BOY 7. Als hij de telefoon uit zijn
tas aandoet, licht het grote scherm boven het podium op. Op het scherm staat de
projectie van de telefoon. Gedurende het hele toneelstuk kon je zien wat er gebeurde
op het scherm van de telefoon, tablet en zelfs de PC. Ik vond het geweldig
bedacht, Zo origineel!
De spelers konden zich echt inleven in hun rol en
ze acteerde met veel plezier. Je kon duidelijk zien wat er werd bedoeld met de
tekst en welke emotie ze speelden. Het bijzondere was dat er in het boek veel
verschillende personen voorkwamen, maar er waren voor de hele voorstelling maar
vijf acteurs. Vier ervan hadden een vaste rol en eentje speelde de overige personen.
De attributen werden voor veel verschillende
doeleinden gebruikt. De berg zand bijvoorbeeld, die werd gebruikt om aan te
geven dat het verhaal begon op een kale grasvlakte, maar ook als de spelers
over een hek klommen en vielen, of elkaar een zetje gaven, kwam hij goed van
pas.
En tot slot heb ik een interview met Mirjam Mous (de
schrijfster) gelezen waaruit blijkt dat ze de toneeluitvoering geweldig vond. Ze vond het
prachtig en was er heel blij mee. Vooral was ze er trots op was dat ze
zo trouw zijn gebleven aan het boek en er zinnen rechtstreeks uit het boek
kwamen.
Conclusie
Kortom, ik vond de voorstelling prachtig. Het was origineel
en door gebruik van het projectiescherm heet duidelijk. De spelers hadden zichtbaar plezier in
het acteren en de spanning was te snijden. Het toneelstuk was zeker geen flop
maar een echte top!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten